Entendemos por teatro de rúa aquel no que a rua é condición necesaria. Sería o caso de Bread and Puppet, dalgúns espectáculos de Els Comediants, etc, asi como dos pasarrúas, espectáculos de teatro de animación, de teatro con pirotecnia, etc. So se poden facer na rúa. Entendemos por rúa "vía pública entre edificios e solares" (DRAE). É dicir, a rúa está asimilada á cidade (non ao campo) á polis, e é por tanto un teatro moi político: está vinculado ao dereito de falar libremente e para calquera. E ao tránsito, algo que non sucede tanto coa praza, que e un concepto maís estático. É significativo que en Terra Mítica hai espectáculos de rúa, que se realizan nas vías, e os espectáculos por antonomasia que se realizan nun coliseo ou en anfiteatros.

Outros trazos diferenciais:

• Disposición espacial: circular ou ambulante, fundamentalmente.

• Forma e temática: festa, teatro ritual, teatro político, teatro relixioso.

• Estrutura e duración: Argumento débil, ou prescindible, ou coñecido de antemán polo público. Habitualmente son máis breves que o teatro de sala.

• Personaxes que ás veces son alegóricos, pero que rara vez demandan unha forte encarnación; un tipo de performer especializado en animación; ausencia de cuarta parede; habilidades físicas ou circenses.

• Loxística: As compañías teñen que coordinarse coa organización do evento en relación a cortes de tráfico, permisos para pirotecnia, amplificación de son, iluminación (ou ausencia da mesma), etc.

• Dimensións xigantescas e tamén formatos mínimos: É específico deste tipo de teatro o emprego de elementos que pola súas dimensións non caberian nun teatro, como inchables ou mapping, estruturas e figuras xigantescas. Ao mesmo tempo é un teatro que permite a proximidade extrema co espectador (caso da foto de portada), algo que tampouco se podería dar no teatro convencional. Por exemplo, é moi acaido para maxia de perto.

• Non hai billetería. Os artistas están pagados polo concello ou outra estrutura cultural, que, por outra parte concede os permisos necesarios. Se non hai permiso municipal, non hai actuación. Existen tamén o que os británicos denominan buskers (a person who entertains in a public place for donations) entre os que contariamos as estatuas vivintes, músicos de rúa, globoflexia, organilleiros, repentistas, medicine show, magos, etc.

• É un acto político. O espectáculo de rúa modifica as normas sociais. As distancias entre as cidadanas redúcense. Míranse, sorrin, rozanse e falan entre eles.

• Distribución: O mercado fundamental do teatro de rúa son os festivais de teatro. Tamén se dan en eventos, festas patronais, etc. É dicir, do mesmo xeito que no antroido, creánse as convencións necesarias para que sucedan cousas extraordinarias na cidade. É inhabitual que se inclúa nunha programación regular.

• Técnicas específicas do teatro de rúa: Danza vertical, Zancos, Pirotecnia, Animación...

Hai espectáculos que poden ser na rua ou en sala indistintamente, como por exemplo os títeres de cachaporra, algúns espectaculos da oralidade (regueifas, contacontos...), etc. Pero nos non diríamos destes espectáculos que son DE rua, senón que se fan ou se poden facer NA rua.

Por último tamén hai espectáculos que se fan ao aire libre, como por exemplo o teatro grego, as dramatizacións do patrimonio, algúns site-specific, etc., pero non na rúa, entendida como lugar de tránsito entre edificios.

Seguimos o criterio -habitual nesta web- de partir da noción intuitiva que ten o público, xa que pensamos que o espectáculo está baseado por definición na experiencia estética, ou sexa, na do público. Neste sentido, coidamos que o espectador común (non especializado) entende por teatro de rúa aqueles fenómenos -realizados por actores profesionais- asimilables a feiras (volatineiros...) e festas patronais (procesións, bandas ambulantes de música...), ritos cíclicos (San Xoan, Antroido...) e celebracións (Xogos Olimpicos...), que se hibridan con frecuencia con espectáculos pirotécnicos, de risco (parkour, etc.)

A danza, as artes circenses e os títeres tamén adoitan hibridarse co teatro de rúa. Mesmo así, a expectativa diante dun Festival de teatro de rúa é diferente á expectativa que temos a respecto dos festivais de títeres, dos festivais de danza na rua, da pirotecnia, do clown e de artes circenses. Así como os encontros performativos de site specific, ou o teatro relacional asociado a propostas psicoxeograficas. Sería o caso en Galicia de En Pe de Pedra, a MIT, o Festival de Titeres de Redondela, Escenas do Cambio, etc.

Podemos asistir a un site specific puntual nun festival de teatro de rúa (e viceversa), pero se nun festival de teatro de rúa houbera un peso significativo do site specific (ou de títeres, etc.), isto confundiria (e probablemente defraudaría) ao espectador.

Concordamos con Saumell en que "el teatro de calle juega un papel importante en nuestras ciudades como oportunidad de vivencia lúdica compartida, como índice de salud democrática y de libertad. En algunos países está prohibido. En Occidente las medidas de seguridad en el actual clima de lucha contra el terrorismo, nos sitúa ante un replanteamiento del teatro de calle en el siglo XXI"